Ο φίλος μου ο Δημήτρης πήρε τη μεγάλη απόφαση και άφησε πίσω του την ησυχία του και όλες τις ανέσεις της Δύσης για να πάει στο Κογκό, να βοηθήσει τον παλιό μαθητή και φίλο του Jonathan να οργανώσει ένα ορφανοτροφείο με παιδιά που έχασαν τους γονείς τους κατά τον εμφύλιο πόλεμο που μαστίζει εδώ και χρόνια τη χώρα. Από την πρώτη μέρα, κρατάει ημερολόγιο με τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες του, που το γράφει στα γαλλικά. Εγώ μετέφρασα ένα κομμάτι για να το δημοσιεύσουμε στο μπλογκ μας. Θα πρότεινα στους αναγνώστες να το ξεκινήσουν με τη σωστή χρονολογική σειρά, δηλαδή από το Σάββατο προς τη Δευτέρα. Τα γραφόμενα είναι συγκλονιστικά και με κάνουν να νιώθω πολύ περήφανη για τον φίλο μου. Ο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου